Yapraklar sararmış
Her gün bir damla yağmur
Gökyüzü maviye hasret
Parkta atkılı ve ceketliler
Bir telaş içinde yürürler
Hızlı adımlarla eve doğru
Köpeklerin havlaması durmaz
Açların karın uğultularını bastırırcasına
Karışır sessizliğe
Loş ışıkların gerisindeki inlemeler
Kaç çocuk aç
Kaç çocuk sevgisiz
girer yatağa bu gece
Kaç tanesi düş kuramaz
Sokakta sarhoş mızıkacılar
Bir de aç kediler dolaşır
Ölümden korkmadan
Kaç sevgili sevişir
Kaç çift sabaha kadar tartışır
Kaç bekleyiş,
Kaç kavuşma
Diner mi içimdeki sancı
Sabaha varınca...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder