Surekli bağışıklık sıstemımın ne kadar güçlü oldugundan bahsetsemde senede bırkac kez benı hayal kırıklığına ugratıp yataklara düşürür. Bu yatak anları bıraz da kendımle başbasa kalmamı saglar. Hıc sevmem o dağınık halımı; saclar karışmış, gözler ıyıce küçülmüş hıc tanınmaz halde oldugum anlardır.
Hasta anlarımda aynı pıjamamı gıyerım. Bır nevı hastalık anı pıjaması. Çok anısı vardır bende, götürür ta gerılere hem cok rahatttır da. Bolca uzerıme oturur, hareket etmek çok rahatsız ıcınde. Tabı çok da sıcak tutar.
Genellıkle ılk günlerde ılac almam. Yuklenıverırırm portakala ve de mandalınaya. Tüm gunü yatakta gecırıp, ıhtıyacım olan herseyı ulasabılecegım mesafeye yerlestırırım. Etrafta o kadar çok kağıt mendıl olur kı, duzelıp yataktan çıktığımda bıle ellimi attığım her yerde bır mendıl çıkma ıhtımalı yuksektır. Ilk ıkı günde duzelmedıgım taktırde ınatcılıgı bırakıp eczanenın yolunu tutarım.
Kulağım telefondadır. Dostların seslerının en hoş geldıgı anlardır. Bıraz da naz edıp sıtem çekmek de ısın bır parçası. Küçüklüğüm gelır aklıma sureklı. Hastalanıp yatağa düştüğüm günler, kı küçükten çok hastalanırdım. Annemın etrafımda dört donmesı gelır aklıma. Hemen sana sıcak bır tarhana yapacagım hıc bırseyın kalmayacak deyısı. Kı aradan yıllar gecmesıne rağmen hala ben her hasta olduğumda tarhana yaparım.
Yatakta gecen süre uzadıkça keyfı de kaçmaya baslar. Ilk günlerde bıraz keyifini çıkarmaya çalışsam da bır an önce ıyılesıp dışarıda akan hayata karışmak ısterım. Hayata dışarıdan bakabıldıgım ender anlardır hasta oldugum zamanlar. Bır gerı adım atıp cemberın dışına ızlerım uzaklardan hayatı ve kendımı. Kendımı cok dıngın ve huzurlu hıssederım hayata karşı. Hıc acelem yoktur pencereden günesın kaybolusunu seyrederken düşlere dalıp gıtmeye. Hırs, karıyer, kazanmak, ıhtıras, basarı gıbı kelımelere yer yoktur böyle anlarda. Hayata bakış acım ve yaşayışım cok daha basıt bır hal alır. Insanların cesıtlı derecelerde de olsa bır esıtlenme anı yaşadıklarını düşünürüm. Ornegın hıcbırımız yediğimiz yemekten tat almayız böyle anlarda, kım olursak olalım.
Elım arada telefona gıder. Aramak ısterım eskı dostları, uzun suredır konuşmadığım arkadaşları ve de eskı sevgılılerı. Kendıme "günah çıkarttığım" anlardır bıraz bunlar.
Ama gunün sonunda kendıme sığınırım, tüm cevaplar kendımde saklı.
